Nog 2 weken stage

Het is toch wel aftellen naar onze vakantie. Dankzij de lariam slapen we nu ook allemaal wat minder goed waardoor dit wel wat begint door te wegen.
An en Ester hun werk op surgical 2 zit erop. Ook zij hebben bewezen dat Belgen geen doetjes zijn en dat ze toch nachten aankunnen.
Zij zijn ook veel bezig geweest met ons project ‘wondzorg met honingzalf’. En het werpt zijn vruchten meer dan goed af! Zie zelf maar naar onze ‘voor’ en ‘na’ foto.

 

Voor honingzalf

Na honingzalf 

Deze patiënt is ons echt heel dankbaar dat we zo hard aan de oren van iedereen hebben zitten zagen om honingzalf te gebruiken. Hoera! 

Sofie en Femke lopen hier nu nog 2 weken stage om het dubbel en dik in hun oren te knopen.
Zij hebben net hun stage bij het PHC afgerond. Het was een hele ervaring. Zeker wanneer we buiten het ziekenhuis hulp konden verlenen.
Zo zijn we in Squares deur aan deur polio gaan geven aan kinderen van 0-5 jaar. We moesten hun rechternageltje paars kleuren zodat de controleurs van de overheid konden zien dat het kind wel degelijk gevaccineerd was. Dit was echter geen sinecure want Afrika zou Afrika niet zijn als dit niet om het halfuur zou veranderen. Totaal geen verwarring aanwezig dus.
We vonden dit wel een superleuke ervaring! We kregen nu pas echt een Afrika-gevoel. De kinderen riepen constant ‘White man!’ of ‘Kimbang’ wat  blanke betekent. Alle kindjes kwamen naar ons toe en knuffelden ons en iedereen was heel gastvrij. Het maakte niet uit of je zonder kloppen hun huis binnenging. Ze waren ons heel dankbaar dat we hun kinderen zo konden behoeden voor polio, wat hier toch nog veel voorkomt.
We hebben spijtig genoeg geen verre outreach kunnen meemaken zoals An en Ester maar hier laten we ons avontuur niet door verpesten. An en Ester staan momenteel op de pediatrie.

Nu zijn we praktisch de enige studenten op stage en dat gaan we geweten hebben. Opeens is er heel veel werk en schakelen ze ons echt in als voltijds-werkende verpleegkundigen. Wat wel fijn is zodat we het grote gemis van de lokale leuke studenten minder voelen. 

Als afscheid hebben wij voor Ndum en Yolande ook gekookt. Dit hadden we hen beloofd nadat zij fufu en yamayama voor ons hadden klaargemaakt wat 100 keer beter was dan die van de kantine.
Wij hadden wentelteefjes op een bedje van suiker gemaakt en als toetje ‘salami di cioccolato’.
Dit viel enorm in de smaak en was een mooie afsluiter. Binnen 2 weken zien we hen terug en moeten we dan eigenlijk voor goed afscheid nemen.
Daar denken we nu nog liever niet aan, zeker niet als we in ons dagboek zien dat we hier nog maar 32 dagen zijn, een dikke maand dus.
We hebben allemaal wat een dubbel gevoel. Enerzijds missen we iedereen thuis maar we beseffen ook dat dit een once-in-a-lifetime experience is en dat we er ten volle van moeten genieten. Ons avontuur begint serieus te korten maar we kijken enorm hard uit naar onze rondreis.

Veel liefs de Kimbangers!

P.S.: Ongetwijfeld hebben jullie ook wel al gehoord van het Ebola-virus dat in Afrika rondgaat. We willen jullie toch geruststellen dat dit niet in Kameroen zit. De eerste slachtoffers bevonden zich in Guinee. Kameroen en Guinee liggen even ver van elkaar als België en Rusland, dus no panic!