How are you ? Fine, thanks!

Sorry voor de late blogupdate, maar het internet is hier niet altijd even fantastisch.
Momenteel staan Femke en Sofie op de surgical 2 ward en Ester en An op PHC (Primary Healthcare Center). £
Op de surgical 2 ward liggen de patiënten met geïnfecteerde wonden. We kregen de kans om een amputatie bij te wonen van een patiënt met een gangreenwonde. Deze wonde bevond zich op zijn voet en begon te necrotiseren. De geur van een gangreenwonde gaan we nooit meer vergeten, die stank is ongelofelijk.
Deze geur trok de vliegen ook enorm aan, waardoor we anti-inspectenspray moesten gebruiken. Tegen de stank werden we zelfs verplicht 3 mondmaskers over elkaar te dragen.
De operatie werd een AKA genoemd (above the knee amputation) en dit duurde minder lang dan we hadden verwacht, namelijk een half uurtje. Het geamputeerde deel werd gewoon in een kom gegooid en buiten gezet. We zijn toch blij dat we deze ervaring mochten meemaken, ook omdat we weten dat de patiënt momenteel veel minder pijn heeft. Hij werd na de operatie overgeplaatst naar een andere ward, maar we brengen hem nog dagelijks een bezoekje.

Wat we erg opmerkelijk vinden is dat er twee verschillende operaties in eenzelfde zaal plaatsvinden, met enkel een scherm tussen beiden. De patiënt moet ook eerst betalen en krijgt dan pas zijn medicatie, operatie en/of zijn zorgen toegediend. 

Wij als ‘the whites’ vallen toch wel erg op, mensen vinden het zelfs tof om ons te filmen als we zelfs gewoon  parameters (bloeddruk, pols, temperatuur...) aan het nemen zijn.

Op de surgical 2 hebben we hoog bezoek, we hebben namelijk een fon als patiënt op de afdeling. Dit is een soort van koning voor hen, maar aan hun uitleg te horen is dit eerder een burgemeester voor ons. Ook is het de gewoonte om iedere morgen de patiënten te groeten en telkens te bidden. Femke en Sofie mochten ook eens bewijzen hoe gelovig ze zijn. Gelukkig kent God alle talen en mochten we in het Nederlands ‘Onze Vader’ opzeggen. Zuster Thecla was heel blij met onze inbreng en wou dat we haar een Nederlands liedje aanleerden. We hebben haar ‘Heyo mamma’ van K3 aangeleerd, wat nu ook de wardsong is geworden.

Zuster Thecla is een coole zuster die ons plantains heeft leren eten. Dit zijn gefrituurde bananen, het klinkt niet lekker maar is het zeker wel. Je kan het vergelijken met zouten chips.

We hebben ook al het grillige klimaat van Kameroen ontdekt. Niet enkel hebben we hier al bosbranden gezien, maar ook het regenseizoen is vroeger dan verwacht begonnen. Door deze seizoensverandering ondervinden we meerdere problemen, zoals elektriciteit dat vaak uitvalt (wat heel onhandig is tijdens het douchen), meerdere insecten en minder internet… Tijdens een avondshift hebben we echt een enorme vliegenplaag meegemaakt. Het waren eerder grote vliegende mieren, de grond en tafel waren er zelfs door bedekt.

Vorige week kregen we pas echt een Afrika gevoel. Tijdens een van onze wandelingen hebben we twee jonge kindjes geholpen met het dragen van avocado’s naar huis. Als bedanking werden we binnen geroepen en kregen we een hele hoop avocado’s en bananen mee en dit terwijl deze mensen zelf amper iets hebben. Ze leven met veel in een klein huisje, waaronder ook een 1 maand oud kindje, dat meteen in onze armen werd gelegd. Heel schattig!:)

Tijdens onze enige vrije dag wouden we toch eens een uitstapje maken, we hebben gekozen om naar Bamenda te gaan in combinatie met een bezoek aan de theeplantage. We vertrokken heel vroeg met 11 studenten (studenten dokters, vroedvrouwen, verpleegkundigen en de 3 nieuwe Duitse studenten geneeskunde) richting de theeplantage. Dit was zeker het bezoeken waard, de theeplantage van Ndwara is de grootste van Kameroen. Dit merkten we aan de uitgebreide hectares theeboompjes. Het uitzicht was adembenemend.

 Nadien vertrokken we naar Bamenda, helaas begon het te regenen waardoor we eerst naar onze verblijfplaats moesten gaan. Nadien kregen we vrije tijd om Bamenda te verkennen. Onderweg kwamen we de hemel op aarde tegen, een bakkerij. Hier verkochten ze lekkere cake, chocoladekoeken, ijsjes… Kortom ons geluk kon niet op. Naast de bakkerij stond een kraampje waar men een soort pita verkocht. Dit was echt de kers op de taart. Die pita (VLEES!!) heeft ons reuze gesmaakt. Nadien kregen we nog een korte sightseeing door Bamenda.

Zaterdag is het internationale vrouwendag waar we aan gaan deelnemen. Momenteel zijn we heel erg benieuwd naar onze kostuumpjes, die we in de traditionele stof speciaal hebben laten maken. Onze kleedjes krijgen we morgen te zien!

We proberen snel opnieuw te schrijven! Morgen zijn we hier al een maand, onze 99 dagen zijn er momenteel nog maar 71. Nog vele dagen om te genieten van het formidabele Kameroen!

Vele groetjes van de 4 white nurses!